Kochstraat – Mw. S. en haar kleinzoon
‘Ieder mens leeft voor zichzelf. Wat een ander doet interesseert me niet zo. Als je het maar leuk hebt met jezelf.’
Mevrouw S. (72) en haar man hadden hun boerderij net verruild voor een woning, toen hij overleed, nog maar 56 jaar. Ze woonde daarna een tijdje in een appartement, maar wilde toch wel een ‘huisje op de grond’ zoals haar kleinzoon het noemt.
Ze zocht niet specifiek iets in De Lariks. Maar toen er in 2000 een woning vrijkwam in de Kochstraat, was de ligging en het idee van een eigen tuintje erg prettig. ‘Ik loop regelmatig wel even naar het centrum, ook als ik geen boodschap heb.’
De buurt is ook prima. ‘Als je wat meer op jezelf bent zoals ik, mis je niks.’
Kleinzoon kent oma niet anders dan in dit huis. Ze paste in zijn kindertijd regelmatig op hem. Ze gingen soms naar de kinderboerderij in het Lariksbos. Al die jaren hebben een bijzondere band gesmeed. En nu hij 16 is komt hij regelmatig even aanwaaien vanuit Noorderpark.
Ze heeft na het overlijden van haar man geen ander meer gezocht. ‘Het was een goed huwelijk, en één man was voor mij genoeg. Alleen zijn vind ik helemaal niet erg. Ik heb nog een actief leven, mijn vriendinnen, en een zus waarmee ik jaarlijks op vakantie ga. Ik maak ervan wat ervan te maken valt.’
‘Je staat ook gewoon positief in het leven oma,’ valt haar kleinzoon haar bij.
Het is een rustige buurt zonder trammelant en rotzooi
Contact met de buren? Niet intensief. ‘Ja natuurlijk groet je elkaar wel als je elkaar tegenkomt. Van “goeiedag en goeie weg.” En je bent er voor elkaar als het nodig is. Maar soms klitten buren echt aan elkaar. Ik ben niet zo.’
Hopelijk kan ze nog lang in deze buurt blijven wonen. Nog minstens tot haar 95e en zonder traplift. Lekker in het tuintje zitten in de zomer. Een babbeltje met de buurvrouw als je even in de voortuin bent. Het is een rustige buurt zonder trammelant en rotzooi. Wat haar betreft mogen allerlei soorten mensen er komen wonen, als die rust maar bewaard blijft.
Zou haar kleinzoon in de Kochstraat willen wonen? ‘Oh, als de huizen niet voor die tijd gesloopt zijn, prima. Ze zijn niet te groot. En ik hoef echt niet per se leeftijdgenoten in de buurt te hebben. Wat voor buren ik heb is niet belangrijk.’
‘Nee, dat maakt voor jou niet zoveel uit hè,’ zegt zijn oma trots. ‘Jij bent ook een echt mensenmens.’
